Tak pracujemy
W codziennej pracy stawiamy sobie jasne cele. Dążymy do tego, by nasi podopieczni czuli się potrzebni, kochani… by nie musieli bać się jutra. Dbamy o ich wszechstronny rozwój. Wierzymy, że poznawanie siebie i otaczającego świata pozwoli wykorzystywać naszym pociechom drzemiący w każdym z nich potencjał, nauczy stawiać czoła niełatwej rzeczywistości i pokonywać bariery oraz wyzwoli wiarę we własne siły, by mogli śmiało i z podniesionym czołem kroczyć do przodu. Profesjonalizm w działaniu jest dla nas równie ważny co zachowanie życzliwej rodzinnej atmosfery, dlatego zatrudniamy grono specjalistów, którzy każdego dnia, wykorzystując swą wiedzę i umiejętności dbają o harmonijny rozwój naszych podopiecznych, będąc jednocześnie najbliższymi im osobami.
ROZWÓJ POZNAWCZY I WYCHOWANIE
WYCHOWAWCY
Są najbliżej naszych dzieci i spędzają z nimi najwięcej czasu. Czuwają przy nich dzień i noc. Organizują życie domowe, dbają o podtrzymywanie jak najlepszych relacji między domownikami. To do nich dzieci zgłaszają się ze swoimi radościami, ale i problemami i troskami. Niejednokrotnie służą swoim ramieniem i czułym słowem, radą. Pomagają dzieciom stawiać czoła codzienności, towarzysząc im we wczesnym dzieciństwie, we wchodzeniu w rolę ucznia, w burzliwym okresie dorastania, a także w usamodzielnianiu. Odpowiadają za najbardziej przyziemne, a tak ważne w życiu każdego domu sprawy jak: przygotowywanie posiłków, kreowanie pięknego wyglądu pomieszczeń, podejmowanie gości, przestrzeganie ustalonego planu dnia. Dzięki nim dzieci mogą w pełni korzystać z uroków życia, rozwijając jednocześnie swoje umiejętności
Nasi wychowawcy są jednak nie tylko opiekunami, ale przede wszystkim specjalistami w wielu dziedzinach pedagogiki. Możemy poszczycić się współpracą z absolwentami takich kierunków jak: oligofrenopedagogika, pedagogikaopiekuńczo-wychowawcza, wieku dziecięcego, edukacja wczesnoszkolna, pedagogika kultury fizycznej izdrowotnej, edukacja przez sztukę czy pedagogika wspierająca z profilaktyką niedostosowania społecznego. Dzięki codziennym wielokierunkowym zajęciom prowadzonym przez wychowawców dzieci mają zapewniony rozwój poznawczy, wyrównują swoje opóźnienia, uczą się działania w grupie ale i samodzielności. Wśród zajęć główną rolę odgrywają programy mające na celu rozwijanie wiedzy o świecie i nadrabianiu opóźnień rozwojowych naszych podopiecznych. Odnajdziemy tu ćwiczenia rozwijające sprawność czytania, pisania i liczenia, doskonalące pamięć i kształtujące umiejętność uważnego słuchania oraz ćwiczenia zalecone przez logopedę i nauczycieli szkolnych. Zajęcia urozmaicane są o wszelkiego rodzaju działania artystyczne: plastyczne, techniczne, manualne – rozwijające zainteresowania i uzdolnienia oraz wyobraźnię i aktywność twórczą, uwrażliwiające dzieci na piękno, uczące dostrzegać różnorodność form i bogactwo barw w naturze, kształtujące rozwój małej motoryki, umiejętność posługiwania się przyborami kreślarskimi oraz rozwijające koordynację wzrokowo-ruchową. Jeśli tylko pogoda pozwala zajęcia ruchowe takie jak gimnastyka korekcyjno-kompensacyjna, ćwiczenia muzyczno-ruchowe, zajęcia taneczne, prowadzone na świeżym powietrzu. Dzięki nim dzieci rozwijają ogólną sprawność fizyczną, kondycję, koordynację wzrokowo-słuchowo-ruchową, kształtują prawidłową postawę ciała, pracują nad poprawą równowagi, orientacji w przestrzeni i schemacie własnego ciała, rozwijają poczucie rytmu i muzykalność, a także uczą się zdrowej rywalizacji i przestrzegania zasad fair-play.
Wszystkie zajęcia wychowawcze odbywają się na podstawie rzetelnie przygotowanych konspektów, odwołujących się do tworzonych co pół roku Planów Pomocy Dziecku. Plany te mają za zadanie ocenić postępy poczynione przez wychowanków przez ostatnie pół roku, zweryfikować, czy udało się osiągnąć wyznaczone na ostatnim spotkaniu cele i nakreślić kierunki działań najważniejsze z punktu widzenia wszechstronnego rozwoju, dla każdego dziecka indywidualnie. Wnioski zawarte w planach, kształtowane są przez zespół specjalistów fundacyjnych (dyrektora Domu dla Dzieci Chorych, pracownika socjalnego, wychowawców, pedagoga, psychologa i logopedę) ale i współpracujących z nami placówek medycznych, oświatowych oraz pomocy społecznej, mających na co dzień kontakt z naszymi podopiecznymi lub pracujących z ich biologicznymi rodzinami. Codzienna mrówcza praca naszych wychowawców dokumentowana jest w raportach, a jej odzwierciedlenie odnajdujemy w systematycznie tworzonych Kartach Pobytu Dziecka.
Nad pracą kadry pedagogicznej czuwa wychowawca koordynujący.
PEDAGOG
Każda z naszych pociech znajduje się w kręgu uwarunkowań mających ogromny wpływ na ich życie. Funkcjonowanie z przewlekłą chorobą nie należy do łatwych, szczególnie jeśli zabraknie tak ważnej dla każdego istnienia RODZINY lub gdy ma ona patologiczny wpływ na rozwój jednostki. W codziennej pracy staramy się zwracać uwagę na oba aspekty. Z jednej strony pomagamy dzieciom wyrównywać braki spowodowane chorobą i warunkujące problemy w nabywaniu wiedzy z drugiej zaś udzielamy podopiecznym wsparcia w procesie organizowania indywidualnego doświadczenia, które to w znacznej mierze powinno odbywać się w rodzinie.
W obu tych zakresach bardzo ważną rolę spełnia nasz pedagog, do którego głównych zadań należą indywidualna praca z dzieckiem oraz wspieranie podopiecznych w niełatwych kontaktach z biologicznymi rodzinami, a w przypadku całkowitego braku kontaktu z nimi wyznaczanie kierunków działań mających na celu kompensację w obszarach, których ta sytuacja najbardziej dotyka – „stwarzanie warunków zdobywania doświadczeń, wyznaczanie ich charakteru, przekazywanie jednostce wzorów, narzędzi kulturowych i sposobów opracowywania doświadczeń w aspekcie poznawczym, w aspekcie emocjonalnym i w kategoriach wartości” [Tyszkowska 2005] W realizacji szczególnie tego drugiego zadania bardzo ważna jest współpraca pedagoga z całym zespołem tj. z dyrektorem placówki, wychowawcami oraz psychologiem, a także instytucjami pomocy społecznej oraz nauczycielami pracującymi z dziećmi w przedszkolach i szkołach, stąd też bardzo ważnym jest udział pedagoga w stałych Zespołach ds. Okresowej Oceny Sytuacji Wychowanków.
Zdecydowanie w największym zakresie pedagog poświęca swój czas na organizowanie indywidualnych zajęć kompensacyjno-wyrównawczych, dostosowanych do aktualnych problemów szkolnych dzieci. Pomaga im w zrozumieniu trudniejszych partii materiału, ćwiczy koncentrację, pamięć i uwagę, wspomaga rozwój poszczególnych analizatorów oraz ich koordynacji, stosując różnorodne metody mające za zadanie podnieść atrakcyjność zajęć. Motywuje do jak najsolidniejszego wypełniania obowiązku szkolengo. Jednocześnie podczas indywidualnego kontaktu z dzieckiem ma czas i sposobność by porozmawiać o jego problemach i obawach oraz wspomagać je w podejmowaniu trudnych decyzji. Pedagog jest częstym reprezentantem placówki podczas spotkań i zebrań z nauczycielami oraz na wszelkiego rodzaju uroczystościach szkolnych. Jednym z trudniejszych zadań pedagoga jest bez wątpienia współpraca z rodzinami biologicznymi podopiecznych placówki. Czuwa on nad prawidłowym przebiegiem spotkań na terenie Fundacji. Wprowadza dzieci do tych niełatwych często spotkań. Prowadzi pracę z rodziną w celu zniwelowania negatywnych, emocjonalnych skutków takich wizyt. Współpracując z psychologiem ustala warunki współpracy z rodzinami tak by przynosiła ona jak najlepszy efekt.
Niepisaną tradycją Fundacji stało się, że nasz pedagog rokrocznie kieruje wyjazdami na turnusy rehabilitacyjne podopiecznych.
PSYCHOLOG
Placówka opiekuńczo-wychowawcza to miejsce szczególne. Intencją założycielki Domu dla Dzieci Chorych było, by nie stał się on kolejną „instytucją”… by był miejscem, gdzie dzieci skrzywdzone podwójnie: przez chorobę i najbliższe sercu osoby, znalazły swój azyl. Chciała, by nigdy już nie musiały czuć się samotne i opuszczone, by czuły się otoczone miłością i opieką i miały warunki do optymalnego rozwoju. Dlatego tak ważna w zespole jest obecność psychologa. Zakres jego obowiązków w Fundacji jest bardzo obszerny.
Wyzwania współczesnego świata, stygmatyzacja, na jaką narażone są dzieci i młodzież wychowujące się w domach dziecka, trudności szkolne, które pojawiają się w konsekwencji przewlekłych chorób i ograniczeń rozwojowych, w połączeniu z typowymi mechanizmami buntu i sprzeciwu wobec świata na różnych etapach rozwoju człowieka, generują wiele zachowań, którym staramy się przeciwdziałać. Psycholog pracujący w Fundacji tworzy i realizuje w tym celu projekty rehabilitacji psychologicznej dla dzieci i młodzieży z wykorzystaniem elementów m.in. Treningu Zastępowania agresji, Treningu Twórczości, Treningu Inteligencji Emocjonalnej i Kompetencji Społecznych. Doskonałe efekty przynosi indywidualna praca z dzieckiem, kiedy to oprócz uzyskania efektów terapeutycznych pogłębia się więź między psychologiem a podopiecznym. W przypadku nastolatków stosowane są również spotkania grupowe, mające na celu konfrontację oczekiwań i tworzeniu zasad bazujących na współpracy, tak by jak najlepiej przygotować podopiecznych do wchodzenia w dorosłość. Codzienny kontakt z wychowankami pozwala na formułowanie szczegółowych, indywidualnych diagnoz psychologicznych dla każdego dziecka.
Psycholog Fundacji „Dom w Łodzi” współpracuje także z wieloma specjalistami. Przede wszystkim jest to zespół wychowawców, który w oparciu o obserwację i codzienną pracę z podopiecznymi najlepiej jest w stanie ocenić realne postępy poczynione przez dzieci a także problemy, które wymagają wnikliwej diagnozy i terapii. To właśnie na podstawie pracy fundacyjnego zespołu, wnikliwej obserwacji najtrudniejszych zachowań podopiecznych i wykorzystania doświadczeń zawodowych naszej kadry zrodził się pomysł wdrożenia koncepcji pracy wykorzystującej metody behawioralne (Stosowana Analiza Zachowania) oraz podejście poznawczo-behawioralne. Wszyscy pracownicy Fundacji przeszli szkolenie w tym zakresie, a następnie fundacyjna psycholog podjęła się zadania szkolenia wolontariuszy, tak by praca przynosiła jak najlepsze efekty. Pozytywne skutki tego działania możemy obserwować każdego dnia.
Nie do przecenienia jest współpraca z Poradniami Zdrowia Psychicznego i udział naszego psychologa w regularnych wizytach podopiecznych w tychże placówkach. Dzięki nim na bieżąco konsultowane są wyniki prowadzonych przez nas działań. Wielkim wyzwaniem jest dobór odpowiednich placówek kształcenia dla naszych podopiecznych. W tym zakresie bardzo przydatna jest współpraca z Poradniami Psychologiczno-Pedagogicznymi, które na podstawie wszechstronnej diagnozy, formułują potrzeby rozwojowe dzieci i sugerują najbardziej optymalne drogi kształcenia. W praktyce jednak znalezienie placówki, która chętnie podejmie się opieki i nauczania chorych dzieci jest zadaniem żmudnym, czasochłonnym i wymagającym wielu godzin spotkań i rozmów prowadzonych przez psychologa placówki – zarówno w czasie wyboru i rekrutacji, jak i przez lata nauki. Stały kontakt z przedszkolami i szkołami wpisuje się także w rolę psychologa. Kolejnym jego zadaniem jest współpraca z Ośrodkami Adopcji Krajowej i Zagranicznej w zakresie aktualizowania informacji nt. przebiegu rozwoju podopiecznych. W przypadku zaś gdy pojawia się realna szansa na adopcję to właśnie psycholog wprowadza dziecko w temat, przygotowuje je na moment spotkania, bierze udział w zapoznaniu dziecka z rodzicami oraz udziela wsparcia w procesie nawiązania więzi. Nie zapomina także o pozostałych dzieciach, dla których momenty adopcji jednego z podopiecznych są jednymi z trudniejszych…
OPIEKA PIELĘGNIARSKA
Zapewnienie poczucia bezpieczeństwa podopiecznych jest dla nas jednym z priorytetów. W przypadku dzieci przewlekle chorych, wymagających ciągłego monitorowania stanu zdrowia, zaspokojenie tej potrzeby wymaga dużo większego zaangażowania opiekunów. Dlatego też zatrudniamy zespół pielęgniarek, które każdego dnia dbają o zdrowie naszych dzieci a nocą czuwają nad ich spokojnym snem. Dzień w Domu dla Dzieci Chorych rozpoczyna się od rytuałów, w których główną rolę odgrywa nasz personel medyczny. To pielęgniarki troszczą się o podawanie odpowiednich leków, wykonywanie niezbędnych, a wymaganych codziennie zabiegów i czynności pielęgnacyjnych, nadzorowanie mierzenia poziomu cukrów u jednego z podopiecznych, przestrzeganie przez niego odpowiedniej diety. Są naszymi ekspertami w kwestiach zdrowotnych i jako pierwsze reagują, gdy dzieci potrzebują interwencji lekarza.
Pracę personelu medycznego nadzoruje pielęgniarka koordynująca, która oprócz rutynowych działań na terenie placówki organizuje wszelkie wizyty podopiecznych w specjalistycznych poradniach, konsultuje ich wyniki z personelem fundacji i układa plany leczenia naszych pociech, tak by mogły jak najszybciej pokonywać bariery, jakie na drodze do ich rozwoju stawia stan zdrowia.
REHABILITACJA
FIZJOTERAPEUTA
Jednym z ważniejszych i bardzo wyczekiwanym punktem planu dnia podopiecznych Domu dla Dzieci Chorych są zajęcia rehabilitacji ruchowej. To dzięki nim nasze pociechy wielokrotnie udowodniły całemu światu, że są w stanie pokonywać bariery, które wydawały się nie do przebycia. Pomimo iż gorąco wierzymy w cuda, to wieloletnia współpraca z bardzo skutecznym rehabilitantem nauczyła nas i nasze dzieci, że przede wszystkim ciężka praca i wytrwałość w dążeniu do osiągnięcia celu, każdego dnia nas do niego przybliżają.
Nasz ciasny, ale własny pokoik rehabilitacyjny mieści profesjonalne sprzęty, pomagające naszym dzieciakom odzyskiwać sprawność. Aktywność ruchowa i związana z nią terapia ma kluczowy wpływ na rozwój niepełnosprawnego dziecka – dotlenia komórki mózgowe, usprawnia motorykę całego ciała, pozwala zrozumieć celowość ruchów, uspokaja i umożliwia odreagowanie stresujących sytuacji w konstruktywny sposób. Dzięki profesjonalnie prowadzonej terapii ruchowej możliwe jest korygowanie różnorodnych wad, niepełnosprawności oraz niwelowanie problemów ortopedycznych.
Fizjoterapia prowadzona w naszej placówce zawsze poprzedzona jest diagnostyką i oceną funkcjonalną dziecka. Ćwiczenia dobierane są indywidualnie do potrzeb pacjenta, tak by przygotować dla niego korzystny i optymalny zestaw ćwiczeń. W ramach proponowanych technik rehabilitacyjnych znajdują się te tradycyjne np. ćwiczenia, masaże, inhalacje, nagrzewanie itp. oraz dodatkowo techniki uzupełniające. Z pokoju rehabilitacyjnego często dają się usłyszeć radosne śpiewy. Niezastąpiona ciocia rehabilitant stosuje bowiem elementy terapii zajęciowej, muzykoterapii, elektrostymulacji czy Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherbourne, dzięki którym dzieci nie tylko ćwiczą ale i wspaniale się bawią.
HIPOTERAPEUTA
Tradycją stało się już że niedzielne przedpołudnia bardzo często wiążą się z zajęciami z hipoterapii w zaprzyjaźnionej stadninie. Nie bez znaczenia jest fakt, że od lat niezmiennie prowadzi je ta sama osoba – wspaniała terapeutka, a przy okazji pedagog z wielkim, otwartym na potrzeby dzieci i młodzieży sercem.
Zajęcia z udziałem koni przewidziane dla dzieci starszych zakładają przede wszystkim nabywanie kompetencji społecznych, umożliwiających wchodzenie w grupę społeczną i budowanie prawidłowych relacji z ludźmi. Nabywanie takich umiejętności jest niezbędne w procesie socjalizacji. Początkowo nasza młodzież uczyła się przede wszystkim budowania pozytywnych relacji z rówieśnikami i współpracy w grupie, następnie zaś poszerzyła zakres swoich zdolności społecznych wchodząc w relacje z dorosłymi, którzy są prywatnymi właścicielami koni znajdujących się w stajni, gdzie odbywają się zajęcia. Nasi podopieczni są angażowani w udzielanie pomocy osobom korzystającym ze stajni, dzięki czemu mają możliwość sprawdzić w praktyce nabywane w trakcie rehabilitacji umiejętności.
Rehabilitacja z udziałem koni dla dzieci młodszych jest prowadzona w oparciu o indywidualne plany pracy i dostosowana do potrzeb i możliwości rozwojowych każdego z dzieci. Przede wszystkim istotny element stanowi sama obecność konia, który dla dziecka staje się naturalnym źródłem wielu bodźców, a jednocześnie wzbudza zainteresowanie. Terapia opiera się o dawanie poczucia bezpieczeństwa i podążaniem za potrzebami dziecka. Jednocześnie istotną rolę pełni tutaj zabawa i możliwość wywoływania zachowań spontanicznych. Praca z koniem polega również na jego poznaniu, zobaczeniu świata z perspektywy konia, zrozumieniu jego zachowań, i ich interpretacji. Jednakże ta wiedza stanowi tylko jeden z aspektów procesu terapeutycznego. Kolejnym jego wymiarem jest możliwość przeniesienia zdobytej wiedzy na grunt funkcjonowania w strukturach społecznych jak i dokonanie lepszej samooceny i głębsze poznanie siebie. Służy także poprawie jakości nawiązywaniu relacji, jak i stosunków interpersonalnych.
Ponadto zajęcia z udziałem koni maja na celu usprawnianie fizyczne i rozwój procesów poznawczych, w tym przede wszystkim:
• kształtowanie świadomości własnego ciała
• poznawanie położenia swojego ciała w przestrzeni
• doznania polisensoryczne, jakich źródłem jest koń
• poprawa koordynacji ciała
• ćwiczenie równowagi,
• ćwiczenia związane z umiejętnościami w zakresie komunikowania się.
Kołyszący ruch konia pozwala uzyskać stan odprężenia i wyeliminować napięcie mięśni. Ruch stanowi jeden z nieodłącznych elementów rozwoju, a także wzbudza motywacje, przynosi odprężenie i jest źródłem radości. W trakcie zajęć na koniu, dziecko nabywa kompetencje w zakresie antycypacji ruchu, co przyczynia się do poprawy pamięci, poprzez pobudzanie kory mózgowej, wpływa także na wzrost pewności siebie i lepszą kontrole emocjonalną. Ponadto świadomość własnego ciała sprawia, że na tej podstawie budowane są prawidłowe struktury „ja”, oraz własna tożsamość (elementarne czynniki mające wpływ na kondycję psychiczną). Element ten jest o tyle istotny, że ciężko chore dzieci w początkowym okresie życia doświadczyły odrzucenia, były opuszczone, a w związku z tym maja deficyt samoświadomości, poczucia akceptacji i bycia z bliską istotą. Braki te są kompensowane podczas hipoterapii.
LOGOPEDA
Z uwagi na bardzo szeroki zakres schorzeń podopiecznych terapia logopedyczna wykracza daleko poza schemat obejmujący wywoływanie i utrwalanie zaburzonych głosek czyli pracę nad poprawną artykulacją. Każde z dzieci wymaga systematycznych zajęć z logopedą – które muszą być różnorodne i dostosowane do indywidualnych potrzeb dzieci oraz dodatkowej stymulacji – poprzez proste ćwiczenia artykulacyjne, oddechowe i masaże – wykonywanej codziennie przez wychowawców lub wolontariuszy wg wskazań logopedy.
Wszystkie młodsze dzieci mają zdiagnozowany niesamoistny opóźniony rozwój mowy. U każdego z nich jest to spowodowane innymi przyczynami i wymaga innego podejścia i działań terapeutycznych. Wszystkie działania są jednak skierowane na poprawę komunikacji, a przez to funkcjonowania społecznego podopiecznych. Jest to główny cel terapii logopedycznej zarówno dzieci młodszych, jak i nastolatków, których problemy logopedyczne dotyczą głównie sfery kompetencji językowej i komunikacyjnej.
Ze względu na specyficzne potrzeby dzieci przebywających na terenie placówki oraz mniejszą niż przeciętna możliwością skupienia uwagi, zajęcia zawsze powinny być wzbogacane szeroko dostępnymi grami logopedycznymi, programami komputerowymi, elementami muzykoterapii i relaksacji, tak, by terapia logopedyczna nie kojarzyła się z przykrym i monotonnym obowiązkiem. Ogromne znaczenie w odniesieniu do wyników terapii ma pozytywne wzmacnianie każdego najmniejszego sukcesu dzieci. Z uwagi na cały szereg uwarunkowań zdrowotnych poszczególnych wychowanków, takich jak: niewydolność oddechowa, oddychanie przez rurki foniatryczne, rozszczep podniebienia, dziecięce porażenie mózgowe, upośledzenie umysłowe, małogłowie, wpływających na rozwój mowy podopiecznych, uzyskanie pozytywnych efektów terapii wymaga długiej i ciężkiej pracy ze strony dzieci, logopedy oraz pozostałych pracowników.
Pomagają nam
